سارنگ تجارت بین الملل
رنگ ها
طیف گسترده ای از رنگ های جذاب و درخشان برای خلق آثار هنری خوراکی! رنگ های خوراکی طبیعی و باکیفیت را برای ایجاد خوراکی های خوشمزه و زیبا انتخاب کنید
انواع افزودنیهای غذایی به دسته‌های مختلفی تقسیم میشوند که هر کدام دارای کاربردهای خاص خود هستند. یکی از مهم‌ترین دسته‌بندی‌ها شامل نگهدارندهها، طعمدهندهها(تشدیدکننده طعم یا الئورزین‌ها)، رنگ‌دهنده‌ها و امولسیفایرها(از جمله لسیتین) است.
استفاده از افزودنی های غذایی با کیفیت بالا نه تنها به بهبود کیفیت محصولات کمک می‌کند بلکه سلامت مصرف‌کنندگان را نیز تضمین می‌کند. به همین دلیل، تولیدکنندگان باید به دقت به ترکیب و نوع افزودنی‌هایی که استفاده می‌کنند توجه داشته باشند.
استفاده نادرست از افزودنیها میتواند به مشکلاتی همچون کاهش کیفیت محصول و حتی بروز خطرات سلامتی بینجامد.
انتخاب صحیح افزودنی های غذایی برای تامین کننده مواد اولیه صنایع غذایی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
در نهایت، آگاهی از انواع افزودنی های غذایی و کاربردهای آنها به تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان کمک می‌کند تا انتخاب‌های بهتری داشته باشند. با شناخت دقیق هر نوع افزودنی و کاربرد مناسب آن، میتوان به بهبود کیفیت و ایمنی محصولات غذایی کمک کرد.
این موضوع نه تنها بر روی رضایت مشتریان تأثیرگذار است بلکه به ایجاد یک صنعت غذایی پایدار و سالم نیز کمک می‌کند.
لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است. چاپگرها و متون بلکه روزنامه و مجله در ستون و سطرآنچنان که لازم است و برای شرایط فعلی تکنولوژی مورد نیاز و کاربردهای م
در ایران، معیارهای طبقه‌بندی انواع افزودنی های غذایی بر اساس نوع عملکرد و ویژگی‌های شیمیایی آنها تعیین می‌شود. این دسته‌بندی به تولیدکنندگان کمک می‌کند تا انتخاب بهتری در مورد افزودنی‌هایی که به محصولات خود اضافه می‌کنند، داشته باشند.
همانطور که اشاره شد، افزودنیها به چهار دسته اصلی تقسیم میشوند: نگهدارندهها، طعمدهندهها، رنگ‌دهنده‌ها و امولسیفایرها.
هر یک از این دسته‌ها دارای ویژگی‌ها و کاربردهای مخصوص به خود هستند که در صنایع غذایی بسیار حائز اهمیت می‌باشند. به عنوان مثال، رنگ‌دهنده‌ها میتوانند به بستنی رنگی جذابیت بیشتری ببخشند و مصرف‌کنندگان را به خرید ترغیب کنند.
استانداردهای مربوط به افزودنیهای غذایی در ایران تحت نظارت سازمان‌های دولتی مانند سازمان غذا و دارو قرار دارد. این سازمان‌ها دستورالعمل‌های دقیقی را برای استفاده از افزودنیها در صنایع غذایی تدوین کرده‌اند.
از جمله این معیارها میتوان به حداکثر میزان مجاز استفاده از هر نوع “انواع افزودنی های غذایی”، نوع و کیفیت مواد اولیه، و همچنین آزمایش‌های لازم برای اطمینان از ایمنی و کیفیت اشاره کرد. به همین دلیل، تولیدکنندگان موظف هستند تا از افزودنیهای مجاز و استاندارد استفاده کنند و در صورت نیاز به استفاده از مواد جدید، مجوزهای لازم را از مراجع مربوطه دریافت کنند.
کیفیت افزودنیها یکی از معیارهای کلیدی در انتخاب آنهاست. انواع افزودنی های غذایی با کیفیت پایین میتوانند تأثیر منفی بر روی سلامت مصرف‌کنندگان و همچنین بر روی کیفیت نهایی محصولات بگذارند.
به عنوان مثال، استفاده از لسیتین با کیفیت بالا در تولید محصولات غذایی میتواند به بهبود بافت و افزایش ماندگاری آنها کمک کند. بنابراین، تولیدکنندگان باید به تأمین مواد اولیه با کیفیت توجه ویژه‌ای داشته باشند و از تأمین‌کنندگان معتبر و شناخته‌شده استفاده کنند.
با توجه به معیارهای طبقه‌بندی انواع افزودنی های غذایی در ایران، تولیدکنندگان میتوانند با شناخت دقیق‌تر از این مواد، محصولات بهتری را به بازار عرضه کنند.
آگاهی از استانداردهای موجود کمک می‌کند تا نه تنها کیفیت محصولات افزایش یابد بلکه سلامت مصرف‌کنندگان نیز محفوظ بماند. این نکات به تولیدکنندگان این امکان را می‌دهد که با استفاده از افزودنیهای مجاز و با کیفیت، به تولید محصولاتی با ویژگی‌های بهتر و جذابتر دست یابند.
نگهدارندهها به موادی اطلاق میشوند که به منظور افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت محصولات غذایی به آنها اضافه میشوند. این افزودنیها که گونه ای از انواع افزودنی های غذایی محسوب میشوند) به جلوگیری از فساد میکروبی و شیمیایی کمک می‌کنند و به تولیدکنندگان این امکان را می‌دهند که محصولات خود را مدت بیشتری در بازار نگه دارند.
استفاده از نگهدارندهها به ویژه در محصولاتی که به سرعت فاسد میشوند، مانند لبنیات و گوشت، از اهمیت بالایی برخوردار است. به طور مثال، نیتریت سدیم یکی از نگهدارنده‌های رایج در تولید فرآورده‌های گوشتی است که از رشد باکتری‌های مضر جلوگیری می‌کند.
نگهدارندهها به دو دسته طبیعی و مصنوعی تقسیم میشوند. نگهدارنده‌های طبیعی معمولاً از منابع گیاهی یا جانوری استخراج میشوند و در بسیاری از موارد به عنوان گزینه‌های سالم‌تر شناخته میشوند.
از سوی دیگر، نگهدارنده‌های مصنوعی به دلیل هزینه کمتر و قابلیت‌های بیشتر در حفظ کیفیت، به طور گسترده‌ای در صنایع غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
به عنوان مثال، استفاده از روغن جانشین کره کاکائو در تولید شکلات و دسرها به عنوان یک نگهدارنده موثر و اقتصادی شناخته شده است. این نوع روغن به حفظ بافت و طعم محصولات کمک می‌کند و در عین حال هزینه‌های تولید را کاهش می‌دهد.
با وجود مزایای استفاده از نگهدارندهها، نگرانی‌هایی نیز در مورد تأثیرات منفی آنها بر سلامت مصرف‌کنندگان وجود دارد. برخی از نگهدارنده‌های مصنوعی ممکن است باعث بروز واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات گوارشی شوند.
به همین دلیل، تولیدکنندگان باید با احتیاط به انتخاب و استفاده از انواع افزودنی های غذایی بپردازند و از نگهدارنده‌های مجاز و با کیفیت استفاده کنند. همچنین، آگاهی مصرف‌کنندگان از وجود نگهدارندهها و انتخاب محصولات با افزودنیهای سالم‌تر به یک موضوع مهم تبدیل شده است.
در نهایت، نگهدارندهها به عنوان یکی از کلیدی‌ترین افزودنیها در صنعت غذا، نقش مهمی در افزایش ماندگاری و کیفیت محصولات غذایی ایفا می‌کنند. انتخاب صحیح نوع و مقدار نگهدارندهها میتواند به بهبود تجربه مصرف‌کننده و افزایش رضایت آنها کمک کند.
با این حال، تولیدکنندگان باید از چالش‌های مرتبط با استفاده از نگهدارندهها آگاه باشند و تلاش کنند تا با انتخاب مناسب (به عنوان مثال استفاده از جایگزین کره کاکائو و سایر مواد طبیعی)، محصولات سالمتری را به بازار عرضه کنند.
رنگ یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر روی جذابیت بصری محصولات غذایی است. رنگهای زنده و خوراکی میتوانند به غذاها و نوشیدنی‌ها جلوه‌ای دلپذیر ببخشند و اشتها را تحریک کنند.
به همین دلیل، تولیدکنندگان از رنگهای خوراکی برای بهبود ظاهر محصولات خود و جلب نظر مصرف‌کنندگان استفاده می‌کنند. از بستنی و شیرینی گرفته تا نوشیدنی‌ها و تنقلات، رنگهای خوراکی به عنوان یک ابزار قدرتمند در صنعت غذا شناخته میشوند.
رنگهای خوراکی به دو دسته اصلی طبیعی و مصنوعی تقسیم میشوند. رنگهای طبیعی از منابع گیاهی یا جانوری استخراج میشوند و به دلیل ایمنی و خواص سلامتی‌بخش، طرفداران زیادی دارند.
به عنوان مثال، کلروفیل خوراکی مایع، یک رنگ طبیعی است که از گیاهان استخراج می‌شود و به محصولات غذایی رنگ سبز جذابی می‌بخشد.
در مقابل، رنگهای مصنوعی به صورت شیمیایی سنتز میشوند و به دلیل هزینه کمتر و ثبات رنگ بیشتر، به طور گسترده‌ای در صنایع غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
برای استفاده بهینه از رنگهای خوراکی در تولید محصولات غذایی، رعایت نکاتی ضروری است. اولین نکته، انتخاب رنگ مناسب با نوع محصول و بازار هدف است. به عنوان مثال، رنگی که برای یک نوشیدنی مناسب است، ممکن است برای یک نوع شیرینی نامناسب باشد.
دومین نکته، رعایت مقدار مجاز استفاده از رنگ خوراکی است. استفاده بیش از حد از رنگهای خوراکی نه تنها میتواند باعث تغییر طعم و عطر محصول شود بلکه ممکن است برای سلامتی مضر باشد.
سومین نکته مهم، توجه به تاریخ انقضای رنگ خوراکی و شرایط نگهداری آن است. رنگهای خوراکی نیز مانند سایر مواد غذایی دارای تاریخ انقضا هستند و باید در شرایط مناسب نگهداری شوند تا کیفیت خود را حفظ کنند.
در نهایت، رنگهای خوراکی به عنوان یکی از عوامل کلیدی در جذابیت بصری محصولات غذایی، نقش مهمی در جلب نظر مصرف‌کنندگان و افزایش فروش دارند.
استفاده صحیح و اصولی از رنگهای خوراکی میتواند به بهبود کیفیت محصولات و افزایش رضایت مشتریان کمک کند. با این حال، تولیدکنندگان باید از چالش‌های مربوط به استفاده از رنگهای مصنوعی آگاه باشند و در صورت امکان، از رنگهای طبیعی و سالم‌تر استفاده کنند.
طعم و عطر دو عامل اساسی در تجربه لذت‌بخش از غذاها و نوشیدنی‌ها هستند. در صنعت غذا، طعم دهنده ها و بهبود دهنده های طعم به منظور تقویت، تعدیل و یا ایجاد طعم و عطر خاص در محصولات مختلف به کار می‌روند.
این انواع افزودنی های غذایی میتوانند تجربه حسی مصرف‌کنندگان را تغییر دهند و محصولات را برای آنها جذابتر کنند.
به عنوان مثال، طعم‌دهنده‌های طبیعی مانند عصاره وانیل و دارچین در تهیه انواع دسرها و نوشیدنی‌ها استفاده میشوند و طعم و عطری منحصر به فرد به آنها می‌بخشند.
طعم دهنده ها به طور کلی به دو دسته طبیعی و مصنوعی تقسیم میشوند. طعم دهنده های طبیعی از منابع گیاهی یا جانوری مانند میوهها، سبزیجات، ادویه‌جات و عصاره‌های آنها استخراج میشوند. اولئورزین ها نیز جزو طعم دهنده‌های طبیعی هستند که از طریق استخراج با حلال از گیاهان و ادویه‌جات به دست می‌آیند.
اولئورزین پاپریکا و اولئورزین زنجبیل نمونه‌هایی از این دسته هستند که به ترتیب برای ایجاد طعم و رنگ مطلوب در محصولات مختلف مانند سس‌ها، سوپ‌ها و تنقلات استفاده میشوند. از سوی دیگر، طعم دهنده های مصنوعی از طریق فرآیندهای شیمیایی ساخته میشوند و معمولاً به دلیل هزینه تولید پایین‌تر و پایداری بیشتر مورد توجه صنایع غذایی قرار می‌گیرند.
طعم دهنده ها در طیف وسیعی از محصولات غذایی از جمله نوشیدنی‌ها، لبنیات، شیرینی‌جات، تنقلات، محصولات گوشتی و حتی داروهای مایع استفاده میشوند.
این انواع افزودنی های غذایی میتوانند طعم و عطر محصولات را بهبود بخشند، طعم‌های جدید ایجاد کنند و یا طعم‌های نامطلوب را پوشش دهند. به عنوان مثال، در تولید نوشابه‌های گازدار از طعم دهنده‌های مصنوعی برای ایجاد طعم‌های میوه‌ای مختلف استفاده می‌شود.
همچنین، در تولید ماست و دوغ، طعم دهنده‌های طبیعی مانند عصاره نعناع و کاکوتی برای ایجاد طعم و عطری دلپذیر به کار می‌روند.
در انتخاب و استفاده از طعم دهنده ها در صنایع غذایی، رعایت نکاتی ضروری است. اولین نکته، انتخاب طعم دهنده مناسب با نوع محصول و بازار هدف است.
به عنوان مثال، طعم دهنده‌ای که برای یک محصول مخصوص کودکان مناسب است، ممکن است برای یک محصول مخصوص بزرگسالان مناسب نباشد. دومین نکته، رعایت مقدار مجاز استفاده از طعم دهنده است.
استفاده بیش از حد از طعم دهنده‌ها میتواند باعث تغییر نامطلوب طعم و عطر محصول شود و حتی ممکن است برای سلامتی مضر باشد.
سومین نکته مهم، اطمینان از کیفیت و سلامت طعم دهنده‌های مورد استفاده است. تولیدکنندگان باید از تامین‌کنندگان معتبر و مطمئن برای تهیه طعم دهنده‌ها استفاده کنند و از کیفیت و سلامت آنها اطمینان حاصل کنند.
با وجود پیشرفت‌های فراوان در زمینه صنایع غذایی، هنوز هم خطرات بالقوه ای سلامت مصرف‌کنندگان را تهدید می‌کند.
یکی از این خطرات، استفاده از انواع افزودنی های غذایی غیر مجاز در تولید محصولات غذایی است. این افزودنیها که به منظور افزایش ماندگاری، بهبود ظاهر و طعم و کاهش هزینه‌ها به کار می‌روند، میتوانند عوارض جانبی جبران‌ناپذیری را برای سلامتی انسان به همراه داشته باشند.
بسیاری از این مواد شیمیایی در دراز مدت باعث بروز بیماری‌های مزمن مانند سرطان، نارسایی‌های کلیوی و کبدی، اختلالات هورمونی و حتی نقص مادرزادی میشوند.
شناسایی “انواع افزودنی های غذایی” غیر مجاز برای مصرف‌کنندگان عادی کار ساده‌ای نیست. زیرا بسیاری از تولیدکنندگان متخلف از نام‌های فنی و پیچیده برای مخفی کردن این مواد در لیست ترکیبات محصولات استفاده می‌کنند.
با این حال، مصرف‌کنندگان میتوانند با افزایش آگاهی خود در مورد انواع افزودنی های غذایی مجاز و غیر مجاز و همچنین مطالعه دقیق برچسب محصولات قبل از خرید، تا حدودی از مصرف این مواد مضر جلوگیری کنند. همچنین، مراجعه به سایت‌های معتبر و پیگیری اخبار مربوط به سلامت مواد غذایی میتواند در این زمینه مفید واقع شود.
نهادهای نظارتی و بهداشتی مسئولیت سنگینی در زمینه کنترل و نظارت بر تولید و عرضه محصولات غذایی بر عهده دارند. این نهادها باید با انجام بازرسی‌های منظم و سرزده از کارخانه‌ها و مراکز تولید و توزیع مواد غذایی، از استفاده از افزودنیهای غیر مجاز جلوگیری کنند و با متخلفان برخورد قانونی کنند.
همچنین، اطلاع‌رسانی به موقع و شفاف به مردم در مورد محصولات غیر سالم و خطرات مصرف آنها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
استفاده از انواع افزودنی های غذایی غیر مجاز در تولید محصولات غذایی ممکن است در کوتاه‌مدت برای برخی از تولیدکنندگان صرفه‌ی اقتصادی داشته باشد. اما در دراز مدت، هزینه‌های سنگینی را بر جامعه تحمیل می‌کند.
هزینه‌های درمان بیماری‌های ناشی از مصرف مواد غذایی غیر سالم، کاهش نیروی کار به دلیل بیماری، و همچنین کاهش اعتماد عمومی به صنعت غذایی کشور از جمله این هزینه‌ها هستند.
به عنوان مثال، قیمت اولئورزین در ایران ممکن است نسبت به برخی از افزودنیهای مصنوعی بیشتر باشد، اما استفاده از آن در دراز مدت به نفع سلامت جامعه و همچنین اعتبار تولیدکنندگان خواهد بود.
جدول افزودنیهای غیر مجاز رایج در ایران
| نام افزودنی | کاربرد | عوارض جانبی |
|---|---|---|
| رنگ تارترازین (E102) | رنگ دهنده زرد در نوشابه، آب نبات و … | بیش فعالی در کودکان، آسم، آلرژی |
| سولفیت سدیم (E221) | نگهدارنده در میوه‌های خشک، میگو و … | آسم، سردرد، حساسیت |
| بنزوات سدیم (E211) | نگهدارنده در نوشابه، سس و … | بیش فعالی، آلرژی، مشکلات گوارشی |
| ساخارین (E954) | شیرین کننده مصنوعی در نوشابه، آدامس و … | احتمال سرطان زا بودن |
رنگهای مصنوعی به دلیل هزینه پایین و ثبات رنگ بالا، به طور گسترده‌ای در صنایع غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این رنگها میتوانند به محصولات غذایی جلوه‌ای زیبا و اشتهاآور ببخشند و مصرف‌کنندگان را به خرید آنها ترغیب کنند.
با این حال، بسیاری از این رنگهای مصنوعی برای سلامتی انسان مضر هستند و مصرف آنها میتواند باعث بروز بیماری‌های مختلفی شود. به همین دلیل، استفاده از برخی از این رنگها در صنایع غذایی ممنوع اعلام شده است.
از جمله رنگهای مصنوعی ممنوعه میتوان به “رنگ سانست یلو” ، “رنگ پونسه آ” ، “رنگ کارموزین” و “رنگ برلیانت بلو” اشاره کرد.
این رنگها به دلیل داشتن ترکیبات شیمیایی خاص، میتوانند باعث بروز عوارض جانبی مانند بیش فعالی در کودکان، اختلالات رفتاری، آلرژی، مشکلات تنفسی، آسیب به کبد و کلیه و حتی سرطان شوند.
متأسفانه برخی از تولیدکنندگان سودجو بدون توجه به سلامت مصرف‌کنندگان، از این رنگهای ممنوعه در تولید محصولات خود استفاده می‌کنند.
تشخیص وجود رنگهای مصنوعی ممنوعه در محصولات غذایی برای مصرف‌کنندگان عادی کار ساده‌ای نیست. با این حال، مصرف‌کنندگان میتوانند با مطالعه دقیق برچسب محصولات و توجه به لیست ترکیبات آنها، از وجود رنگهای مصنوعی ممنوعه در آنها مطلع شوند.
همچنین، انتخاب محصولات معتبر و دارای نشان استاندارد و همچنین خرید از مراکز معتبر میتواند در کاهش خطر مصرف این رنگها موثر باشد.
فرهنگ‌سازی و افزایش آگاهی عمومی در مورد خطرات مصرف رنگهای مصنوعی ممنوعه از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
رسانه‌ها، نهادهای آموزشی و مراکز بهداشتی میتوانند با اطلاع‌رسانی مناسب، نقش مؤثری در این زمینه ایفا کنند. همچنین، نهادهای نظارتی باید با تشديد نظارت‌ها و برخورد قاطع با متخلفان، از سلامت مصرف‌کنندگان محافظت کنند.
استفاده از رنگهای طبیعی و بی‌خطر در تولید محصولات غذایی، گزینه مناسبی برای جلوگیری از عوارض ناشی از مصرف رنگهای مصنوعی ممنوعه است.
شیرین کننده های مصنوعی انواع افزودنی های غذایی به دلیل قدرت شیرین کنندگی بالا و کالری پایین، به طور گسترده‌ای در تولید محصولات غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این مواد به ویژه در محصولات رژیمی و بدون قند مانند نوشابه‌های رژیمی، آدامس‌های بدون قند و دسرهای کم کالری یافت میشوند. با این حال، مطالعات نشان داده است که مصرف برخی از این شیرین کننده‌ها میتواند باعث بروز مشکلات سلامتی جدی مانند افزایش وزن، بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت نوع 2 و حتی سرطان شود.
برخی از شیرین کنندههای مصنوعی مانند آسپارتام و ساخارین به دلیل اثرات نامطلوب بر سلامتی، در بسیاری از کشورها ممنوع اعلام شدهاند.
آسپارتام، میتواند باعث بروز سردرد، سرگیجه، اختلالات گوارشی و حتی حملات میگرنی در برخی افراد شود. ساخارین(یکی از انواع افزودنی های غذایی) نیز که در گذشته به طور گسترده‌ای به عنوان جایگزین شکر مورد استفاده قرار می‌گرفت، به دلیل احتمال سرطانزا بودن، در بسیاری از کشورها ممنوع اعلام شده است.
خوشبختانه، طبیعت جایگزینهای سالم و بی‌خطری را برای شیرین کنندههای مصنوعی در اختیار ما قرار داده است. عسل، شیره خرما، شیره انگور، استویا و اریتریتول از جمله این جایگزین‌ها هستند که نه تنها طعم شیرینی مطبوعی دارند، بلکه دارای خواص سلامتی‌بخش نیز هستند.
به عنوان مثال، عسل علاوه بر طعم لذیذ، دارای خواص ضد باکتریایی و تقویت کننده سیستم ایمنی بدن است. شیره خرما نیز سرشار از آهن، پتاسیم و فیبر است و میتواند به بهبود عملکرد دستگاه گوارش کمک کند.
در نهایت، انتخاب آگاهانه انواع افزودنی های غذایی برای مصرف‌کنندگان نقش مهمی در کاهش مصرف شیرین کنندههای مصنوعی غیر مجاز و ترویج استفاده از جایگزینهای طبیعی دارد.
مصرف‌کنندگان میتوانند با مطالعه دقیق برچسب محصولات و بررسی انواع افزودنی های غذایی و انتخاب محصولاتی که حاوی شیرین کنندههای طبیعی هستند، گامی موثر در جهان بهبود سلامتی خود و خانواده‌شان بردارند.
همچنین، استفاده از “رنگ کارامل” طبیعی به جای “کارامل” مصنوعی و استفاده از “اسید اسکوربیک پوششی” به عنوان یک آنتی‌اکسیدان طبیعی در محصولات غذایی میتواند به سلامت بیشتر این محصولات کمک کند.
برچسب مواد غذایی یکی از مهم‌ترین منابع اطلاعاتی برای مصرف‌کنندگان است که میتواند آنها را در انتخاب محصولات سالم‌تر و مناسب‌تر یاری کند. این برچسب حاوی اطلاعات مهمی در مورد ترکیبات، ارزش غذایی، تاریخ تولید و انقضا، شرایط نگهداری و … محصول است.
با توجه به این که امروزه استفاده از انواع افزودنی های غذایی در تولید محصولات غذایی بسیار رایج شده است، توانایی شناسایی و بررسی آنها بر روی برچسب مواد غذایی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
انواع افزودنیهای غذایی معمولاً با نام شیمیایی یا کد اختصاری آنها که شامل حرف E و یک عدد سه یا چهار رقمی است، بر روی برچسب محصولات درج میشوند.
برای مثال، اسید سیتریک که یک نگهدارنده طبیعی است، با کد E330 و بنزوات سدیم که یک نگهدارنده مصنوعی است، با کد E211 بر روی برچسب محصولات قابل مشاهده هستند.
با یادگیری کدهای مربوط به انواع افزودنی های غذایی مختلف و همچنین مطالعه منابع معتبر در این زمینه، میتوانید به راحتی انواع افزودنیهای موجود در محصولات غذایی را شناسایی کنید.
برای بررسی برچسب مواد غذایی و شناسایی انواع افزودنیها، به نکات زیر توجه کنید:
لیست ترکیبات: ترکیبات محصول به ترتیب میزان وزن آنها از زیاد به کم در لیست ترکیبات ذکر میشوند. بنابراین، افزودنی‌هایی که در ابتدای لیست قرار دارند، به میزان بیشتری در محصول مورد نظر استفاده شدهاند.
کدهای افزودنیها: با استفاده از منابع معتبر و یا جستجو در اینترنت، میتوانید کدهای مربوط به افزودنیهای مختلف را پیدا کرده و با کدهای موجود بر روی برچسب محصول مقایسه کنید.
نشان استاندارد: محصولاتی که دارای نشان استاندارد هستند، از نظر کیفیت و سلامت مورد تأیید نهادهای مربوطه قرار گرفته‌اند. بنابراین، در هنگام خرید محصولات غذایی، به وجود نشان استاندارد بر روی آنها توجه کنید.
در نهایت، به یاد داشته باشید که حق شما است که از ترکیبات و افزودنیهای موجود در محصولات غذایی که مصرف می‌کنید، آگاه باشید.
با صرف کمی وقت برای مطالعه برچسب مواد غذایی و افزایش آگاهی خود در این زمینه، میتوانید کنترل بیشتری بر سلامتی خود داشته باشید و از خطرات ناشی از مصرف افزودنیهای مضر در امان بمانید.
به عنوان مثال، با انتخاب محصولاتی که حاوی “کنسانتره بلک کروت” به جای “کربن سیاه” هستند، میتوانید از مصرف افزودنیهای غیر ضروری و احتمالاً مضر جلوگیری کنید. این انتخاب‌های آگاهانه میتوانند در دراز مدت تأثیر قابل توجهی بر سلامتی شما داشته باشند.
در گذشته، غذاها ظاهر و طعم طبیعی خود را داشتند. امروزه اما استفاده از انواع افزودنی های غذایی باعث شده تا بسیاری از محصولات غذایی با رنگ و بوی غیرطبیعی و بسیار جذاب تولید شوند.
برای مثال، میوه‌های بسیار براق و بدون هیچ نقصی و یا گوشت‌هایی با رنگ بسیار قرمز و جذاب. سعی کنید به جای ظاهر فریبنده، به دنبال محصولاتی با رنگ و بوی طبیعی باشید. این یک نشانه خوب از حداقل استفاده از افزودنیها در تولید آنهاست.
متأسفانه در مورد محصولات فله مانند خشکبار، حبوبات و … اطلاعات کافی در مورد نوع و میزان افزودنیهای استفاده شده در اختیار مصرف‌کننده قرار نمی‌گیرد.
در صورت امکان سعی کنید این محصولات را از فروشگاه‌ها و برندهای معتبر که به سلامت و شفافیت در تولیدات خود اهمیت می‌دهند تهیه کنید. همچنین میتوانید با فروشنده در مورد نوع و میزان افزودنیهای استفاده شده در محصولات فله سوال کنید.
بسیاری از فروشگاه‌های کوچک و محلی از محصولات تازه و با کیفیت و با حداقل استفاده از افزودنیها استفاده می‌کنند.
حمایت از این فروشگاه‌ها نه تنها به اقتصاد محلی کمک می‌کند بلکه شما را در انتخاب مواد غذایی سالم‌تر نیز یاری می‌دهد. همچنین میتوانید با خرید محصولات محلی و فصلی از طعم واقعی و طبیعی آنها لذت ببرید.
یکی از بهترین راه‌ها برای کنترل نوع و میزان افزودنیهای موجود در غذای شما، پخت و پز در منزل است. با این کار میتوانید از مواد اولیه تازه و سالم استفاده کنید و از افزودنیهای غیر ضروری و احتمالاً مضر جلوگیری کنید.
همچنین، “اولئورزین سیر” ، “اولئورزین کپسیکوم” و “اولئورزین جوز هندی” نمونه‌هایی از طعم‌دهنده‌های طبیعی هستند که میتوانید در آشپزی خود به جای طعم‌دهنده‌های مصنوعی از آنها استفاده کنید و از طعم و عطر طبیعی و لذیذ آنها لذت ببرید.
