سارنگ تجارت بین الملل
اولئورزین
انقلابی در طعم دهی! اولئورزین های سارنگ تجارت بین الملل راه حلی ایده آل برای تولیدکنندگانی است که به دنبال طعم و رنگ قوی، ماندگار و طبیعی در محصولات غذایی خود هستند
اولئورزین فلفل سیاه، یک افزودنی غذایی طبیعی با کیفیت بالا است که از عصاره فلفل سیاه (Piper nigrum) به دست می‌آید. این ترکیب غنی از مواد فعال زیستی از جمله پیپری‌ین و دیگر ترکیبات معطر است که به آن خواص منحصر به فردی می‌بخشد.
اولئورزین فلفل سیاه نه تنها به عنوان یک طعم‌دهنده در صنایع غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بلکه به دلیل خواص درمانی‌اش، در طب سنتی نیز دارای اهمیت است. امروزه، با افزایش توجه به مواد طبیعی و ارگانیک، استفاده از اولئورزین فلفل سیاه در محصولات غذایی به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.
اولئورزین فلفل سیاه به عنوان یک افزودنی غذایی، از طریق استخراج و فرآوری فلفل سیاه به دست می‌آید. این فرآیند معمولاً شامل مراحل مختلفی از جمله خشک کردن، آسیاب کردن و استخراج با استفاده از حلالهای مناسب است.
ترکیبات فعال موجود در اولئورزین فلفل سیاه، به ویژه پیپری‌ین، دارای طعم و عطر خاصی هستند که به بهبود کیفیت غذایی کمک می‌کنند. این ماده می‌تواند به عنوان یک طعم‌دهنده قوی در انواع غذاها، از جمله سس‌ها، کنسروها و محصولات گوشتی مورد استفاده قرار گیرد.
اولئورزین فلفل سیاه به عنوان یک رنگ‌دهنده طبیعی نیز شناخته میشود. این ماده به غذاها رنگی تیره و جذاب می‌بخشد و به تنوع بصری محصولات غذایی کمک میکند. از آنجا که مصرف‌کنندگان به دنبال گزینه‌های سالم و طبیعی هستند، استفاده از رنگ‌دهنده‌های طبیعی مانند اولئورزین فلفل سیاه در صنعت غذا در حال افزایش است.
همچنین، این ماده می‌تواند به عنوان یک نگهدارنده طبیعی عمل کند و طول عمر محصولات غذایی را افزایش دهد.در کنار فواید طعمی و رنگی، اولئورزین فلفل سیاه دارای خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدباکتریایی نیز است. تحقیقات علمی نشان داده‌اند که این ترکیب می‌تواند به کاهش خطر بیماری‌های مزمن، مانند بیماری‌های قلبی و دیابت کمک کند.
این ویژگی‌ها موجب شده‌اند که اولئورزین فلفل سیاه به عنوان یک افزودنی سالم و مفید در صنایع غذایی مورد توجه قرار گیرد. به همین دلیل، این ماده به‌طور گسترده‌ای در تولید غذاهای فرآوری‌شده و محصولات بهداشتی استفاده میشود.
یکی از مهم‌ترین جنبه‌های افزودنی‌های غذایی، توانایی آنها در حفظ تازگی و جلوگیری از فساد مواد غذایی است. با استفاده از افزودنی‌هایی مانند اولئورزین فلفل سیاه، تولیدکنندگان می‌توانند از رشد باکتری‌ها و میکروارگانیسم‌ها جلوگیری کنند و در نتیجه کیفیت و ایمنی محصولات خود را تضمین کنند. این مسئله به‌ویژه در صنایع غذایی که با مواد فاسدشدنی سروکار دارند، اهمیت ویژه‌ای دارد.
اولئورزین فلفل سیاه مایعی غلیظ با رنگ قهوهای تیره تا سیاه است که در دمای اتاق ویسکوزیته بالایی دارد. چگالی این ماده در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد برابر با ۰.۹۸۹ گرم بر سانتی‌متر مکعب است. این ماده در حلالهای آلی مانند اتانول و پروپیلن گلیکول به خوبی حل میشود، اما در آب حلالیت محدودی دارد. نقطه جوش اولئورزین فلفل سیاه در فشار اتمسفر حدود ۱۸۰ درجه سانتیگراد است.
محتوای پیپرین در اولئورزین فلفل سیاه استاندارد باید بین ۳۰ تا ۴۰ درصد باشد. این ماده همچنین حاوی ۲۵ تا ۳۰ درصد روغنهای فرار است که مسئول عطر و طعم خاص آن هستند. میزان رطوبت مجاز در این محصول نباید از ۵ درصد تجاوز کند. خاکستر کل در اولئورزین استاندارد کمتر از ۲ درصد است و مقدار خاکستر نامحلول در اسید نباید از ۰.۵ درصد بیشتر باشد.
عدد پراکسید در اولئورزین فلفل سیاه با کیفیت باید کمتر از ۱۰ میلی‌اکی‌والان اکسیژن بر کیلوگرم باشد. اسیدیته آزاد این ماده معمولاً بین ۳ تا ۵ درصد (بر حسب اسید اولئیک) است. شاخص رفرکتیو در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد باید در محدوده ۱.۴۸۰ تا ۱.۴۹۰ قرار داشته باشد. همچنین، میزان فلزات سنگین در این محصول باید مطابق با استانداردهای FDA و JECFA باشد.
اولئورزین فلفل سیاه در شرایط مناسب نگهداری تا ۲۴ ماه پایدار است. تاریخ انقضای هر افزودنی غذایی به عوامل متعددی بستگی دارد. دمای بهینه نگهداری بین ۱۵ تا ۲۵ درجه سانتیگراد است و باید از نور مستقیم و رطوبت محافظت شود. اکسیژن و نور می‌توانند باعث تخریب ترکیبات فعال و کاهش کیفیت محصول شوند. برای حفظ کیفیت بهتر، استفاده از ظروف تیره رنگ و غیرقابل نفوذ به هوا توصیه میشود.
| پارامتر | مقدار استاندارد |
|---|---|
| محتوای پیپرین | ۳۰-۴۰٪ |
| روغنهای فرار | ۲۵-۳۰٪ |
| رطوبت مجاز | حداکثر ۵٪ |
| چگالی (۲۵°C) | ۰.۹۸۹ g/cm³ |
| عدد پراکسید | کمتر از ۱۰ meq O₂/kg |
| شاخص رفرکتیو (۲۵°C) | ۱.۴۸۰-۱.۴۹۰ |
خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی اولئورزین فلفل سیاه با دارا بودن میزان قابل توجهی پیپرین، خاصیت آنتی‌اکسیدانی قوی از خود نشان می‌دهد.
مطالعات آزمایشگاهی نشان داده‌اند که این ماده قادر است رادیکال‌های آزاد را خنثی کند و از اکسیداسیون چربی‌ها در محصولات غذایی جلوگیری نماید.
تحقیقات انجام شده در دانشگاه تهران نشان می‌دهد که اولئورزین فلفل سیاه با غلظت ۰.۱ درصد می‌تواند عمر ماندگاری محصولات گوشتی را تا ۳۰ درصد افزایش دهد.
پیپرین موجود در اولئورزین فلفل سیاه با تأثیر بر متابولیسم سلولی، جذب مواد مغذی را افزایش می‌دهد. مطالعات دانشگاه علوم پزشکی شیراز نشان داده که این ماده می‌تواند جذب ویتامین‌های B و سلنیوم را تا ۱۵۰ درصد افزایش دهد. همچنین، ترکیب اولئورزین فلفل سیاه با کورکومین موجب افزایش ۲۰۰۰ درصدی جذب کورکومین میشود، که این موضوع در صنعت مکمل‌های غذایی اهمیت ویژه‌ای دارد.
این اوئئورزین دارای مزایای متعدد از جمله خواص ضدمیکروبی قوی علیه طیف وسیعی از باکتری‌های مضر است. آزمایشات انجام شده در پژوهشگاه صنایع غذایی ایران نشان می‌دهد که این ماده در غلظت ۰.۵ درصد می‌تواند رشد باکتری‌های اشریشیا کلی، سالمونلا و استافیلوکوکوس اورئوس را تا ۹۰ درصد مهار کند. این ویژگی به خصوص در محصولات گوشتی و لبنی که مستعد فساد میکروبی هستند، بسیار ارزشمند است.
اولئورزین فلفل سیاه با داشتن ترکیبات معطر فرار، طعم و عطر منحصر به فردی به محصولات غذایی می‌بخشد. آنالیزهای حسی انجام شده در آزمایشگاه‌های کنترل کیفیت صنایع غذایی نشان می‌دهد که استفاده از ۰.۰۱ درصد این ماده می‌تواند امتیاز طعم محصولات را تا ۴۰ درصد افزایش دهد. همچنین، این ماده قادر است طعم‌های نامطلوب در محصولات پروتئینی گیاهی را پوشش دهد و پذیرش مصرف‌کننده را بهبود بخشد.
در صنعت تولید سس و چاشنی، “اولئورزین فلفل سیاه” با دوز مصرف ۰.۰۵ تا ۰.۲ درصد استفاده میشود. این ماده در تولید سس کچاپ تند، سس فلفل، و سس باربیکیو کاربرد گسترده‌ای دارد.
تحقیقات نشان می‌دهد که استفاده از اولئورزین فلفل سیاه در مقایسه با پودر فلفل سیاه، طعم یکنواخت‌تر و پایدارتری ایجاد میکند. همچنین، این ماده در تولید مایونز و سس‌های سالاد به عنوان طعم‌دهنده طبیعی استفاده میشود.
در فرآوری گوشت، اولئورزین فلفل سیاه با غلظت ۰.۱ تا ۰.۳ درصد به عنوان طعم‌دهنده و نگهدارنده طبیعی استفاده میشود. این ماده در تولید سوسیس، کالباس و همبرگر کاربرد دارد و علاوه بر ایجاد طعم مطلوب، با خاصیت آنتی‌اکسیدانی خود از اکسیداسیون چربی‌ها جلوگیری میکند.
در صنعت کنسروسازی، افزودن اولئورزین فلفل سیاه به محصولات گوشتی کنسرو شده، علاوه بر طعم‌دهی، موجب افزایش ماندگاری محصول میشود.
در صنایع لبنی، اولئورزین فلفل سیاه با دوز ۰.۰۲ تا ۰.۱ درصد در تولید پنیرهای طعم‌دار، ماست‌های طعم‌دار و دسرهای لبنی استفاده میشود. این ماده به دلیل حلالیت مناسب در چربی شیر، توزیع یکنواختی در محصولات لبنی دارد. آزمایشات نشان داده که استفاده از اولئورزین فلفل سیاه در پنیرهای پروسس، علاوه بر ایجاد طعم مطلوب، موجب بهبود بافت محصول نیز میشود.
خواص آنتی‌میکروبیال اولئورزین فلفل سیاه در محصولات لبنی موجب افزایش زمان ماندگاری میشود. مطالعات نشان داده که استفاده از این ماده در غلظت ۰.۱ درصد می‌تواند عمر مفید پنیر را تا ۲۰ درصد افزایش دهد. همچنین، این ماده با خاصیت آنتی‌اکسیدانی خود از ترشیدگی چربی‌های شیر جلوگیری میکند.
در تولید محصولات گیاهی، اولئورزین فلفل سیاه با غلظت ۰.۰۵ تا ۰.۱۵ درصد استفاده میشود. این ماده در تولید برگرهای گیاهی، سوسیس‌های وگان و محصولات پروتئین سویا کاربرد دارد. اولئورزین فلفل سیاه با پوشاندن طعم‌های نامطلوب پروتئین‌های گیاهی، موجب بهبود پذیرش این محصولات میشود.
در محصولات گیاهی، اولئورزین فلفل سیاه علاوه بر طعم‌دهی، موجب ایجاد رنگ مطلوب نیز میشود.
این ماده در غلظت ۰.۱ درصد می‌تواند رنگ محصولات گیاهی را به سمت قهوهای مایل به قرمز تغییر دهد که برای مصرف‌کنندگان جذاب‌تر است.
همچنین، ترکیبات معطر موجود در اولئورزین فلفل سیاه موجب ایجاد عطر و طعم گوشتی در محصولات گیاهی میشود.
در بازار جهانی، شرکت‌های هندی بزرگترین تولیدکنندگان اولئورزین فلفل سیاه هستند. شرکت‌های معتبری مانند Plant Lipids و Synthite Industries با بیش از ۴۰ سال سابقه در این زمینه، استانداردهای کیفی بالایی را رعایت می‌کنند.
هنگام انتخاب تأمین‌کننده، باید به گواهینامههای معتبر مانند ISO 22000، FSSC 22000 و گواهی حلال توجه کرد. همچنین، بررسی سوابق صادراتی شرکت و حجم تولید سالانه آنها (که در شرکت‌های معتبر بیش از ۱۰۰۰ تن در سال است) اهمیت ویژه‌ای دارد.
قبل از خرید اولئورزین، باید گواهی آنالیز (COA) محصول را بررسی کرد. میزان پیپرین باید بین ۳۰ تا ۴۰ درصد باشد و محتوای روغنهای فرار نباید از ۲۵ درصد کمتر باشد.
رنگ محصول باید قهوهای تیره تا سیاه و بدون هرگونه رسوب یا ناخالصی باشد. دانسیته نسبی در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد باید بین ۰.۹۸۰ تا ۱.۰۰۰ باشد. همچنین، نتایج آزمونهای میکروبی باید مطابق با استانداردهای FDA باشد.
اولئورزین فلفل سیاه باید در ظروف استیل ضد زنگ یا بشکه‌های پلی‌اتیلن با درجه غذایی حمل شود. دمای حمل و نقل نباید از ۳۰ درجه سانتیگراد بیشتر شود و محموله باید از نور مستقیم خورشید محافظت شود.
مدت زمان حمل از مبدا تا مقصد نباید بیش از ۴۵ روز باشد. برای نگهداری طولانی مدت، دمای انبار باید بین ۱۵ تا ۲۵ درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی کمتر از ۶۰ درصد باشد.
برای واردات اولئورزین فلفل سیاه، داشتن مجوز IRC از سازمان غذا و دارو ضروری است. یک تامین کننده معتبر مواد اولیه صنایع غذایی گواهی بهداشت از کشور مبدا (Health Certificate) و گواهی آنالیز از آزمایشگاه معتبر مورد تایید سازمان غذا و دارو را نیز ارائه می دهد.
برای ترخیص محموله، باید نمونه‌برداری توسط کارشناسان سازمان غذا و دارو انجام شود و نتایج آزمایشات با استانداردهای ملی ایران (شماره ۳۶۲۷) مطابقت داشته باشد.
در صنعت سوسیس و کالباس، دوز مصرف استاندارد اولئورزین فلفل سیاه بین ۰.۰۵ تا ۰.۱۵ درصد وزنی است. این میزان برای محصولات گوشتی فرآوری شده مانند همبرگر و ناگت به ۰.۲ درصد می‌رسد.
در صنعت سس‌سازی، دوز مصرف برای سس‌های تند بین ۰.۲ تا ۰.۴ درصد و برای سس‌های ملایم بین ۰.۰۵ تا ۰.۱ درصد تعیین شده است. برای محصولات لبنی طعم‌دار، دوز توصیه شده ۰.۰۲ تا ۰.۰۸ درصد است.
برای محاسبه دقیق میزان اولئورزین در فرمولاسیون، باید غلظت پیپرین موجود در آن را در نظر گرفت. به عنوان مثال، برای تولید ۱۰۰۰ کیلوگرم سوسیس با غلظت نهایی ۰.۱ درصد، به یک کیلوگرم اولئورزین فلفل سیاه نیاز است.
در محصولات امولسیونی مانند مایونز، برای توزیع یکنواخت، باید اولئورزین را ابتدا با روغن فرمولاسیون مخلوط کرد. نسبت اختلاط اولیه با روغن ۱:۱۰ توصیه میشود.
افزودن اولئورزین فلفل سیاه به فرمولاسیون باید در دمای مناسب (۲۰-۲۵ درجه سانتیگراد) انجام شود. در محصولات گوشتی، بهترین زمان افزودن در مرحله کاتر کردن است.
برای محصولات پودری، ابتدا باید اولئورزین را با یک حامل مناسب مانند مالتودکسترین (با نسبت ۱:۵) مخلوط کرد. در سس‌ها، افزودن اولئورزین باید در مرحله اختلاط نهایی و قبل از پاستوریزاسیون صورت گیرد.
پس از افزودن اولئورزین، باید آزمونهای حسی و فیزیکوشیمیایی انجام شود. تست‌های ارگانولپتیک شامل ارزیابی شدت تندی (با مقیاس اسکوویل)، یکنواختی توزیع و پایداری طعم است.
pH نهایی محصول باید در محدوده مجاز (معمولاً بین ۴.۵ تا ۶.۵) باشد. همچنین، پایداری محصول در شرایط نگهداری مختلف باید بررسی شود و عدم جداسازی فازها در محصولات امولسیونی تایید گردد.
